نقش قارچها درتاخیر ترمیم زخم‌های مزمن
6 سپتامبر2016- محققان دانشگاه پنسیلوانیا و آیووا کشف کردند که جوامع قارچی موجود در زخم‌های مزمن با تشکیل بیوفیلم قارچی- باکتریایی می‌توانند سبب بروز نتایج ضعیف و به تأخیر افتادن درمان زخم شوند.
گزارش این تحقیقات که در مجله‌ی mBioبصورت آنلاین منتشر شده است، اولین توصیف دقیق از وجود قارج در زخم پای دیابتی است. محققان وضعیت زخم پای 100 بیمار دیابتی را که زخم‌های بازی در ناحیه ی پایینی پا داشتند، به مدت 26 هفته یا تا زمان بهبودی یا نیاز به قطع عضو، بررسی کردند. یافته‌های آنها نشان داد اجزای قارچی میکروبیوم زخم می‌تواند نقش مهمی در جلوگیری از بهبود زخم‌های مزمن بازی کنند.
نویسنده‌ی ارشد این مقاله دکتر Elizabeth Griceاستادیار پوست و میکروب‌شناسی در دانشگاه پنسیلوانیا می‌گوید: زخم های مزمن یک بیماری اپیدمیک آرام هستند، این گونه زخم‌ها معمولاً به همراه یک اختلال دیگر مانند دیابت یا چاقی رخ می دهند و تأثیر مخربی بر کیفیت زندگی بیمار دارند، همچنین نیاز به مراقبت‌های بهداشتی و صرف هزینه های زیادی دارند.
انجمن دیابت آمریکا تخمین زده است که بیش از 7 میلیون دیابتی درایالات متحده در طول عمر خود به یک زخم پای دیابتی مبتلا می شوند و 15 درصد از آنان در نهایت با قطع اندام تحتانی مواجه می شوند. مراقبت‌های بهداشتی از زخم‌های مزمن سالانه میلیاردها دلار برای بخش‌های بهداشتی آمریکا هزینه دارد.
دکتر Griceو محقق فوق دکتری او دکتر Kalanبه بررسی گونه‌های قارچی که در تشکیل جوامع میکروبی درعمق زخم‌های مزمن نقش دارند، پرداخته و نقش آنها را در اختلال ترمیم زخم بررسی کردند. دکتر Griceمعتقد است این زمینه از تحقیقات در بررسی زخم‌های مزمن یک قطعه‌ی فراموش شده است.
در این تحقیق همه‌ی بیماران تحت مراقبت های پزشکی یکسان قرار گرفتند و یک تیم از محققان به سرپرستی پرفسور Gardnerاستاد پرستاری در دانشگاه آیووا از مایع موجود درعمق زخم بیماران هر دو هفته یکبار نمونه هایی تهیه نموده و این نمونه ها را برای تعیین توالی ژنتیکی و شناسایی قارچ‌های ساکن در زخم ها به آزمایشگاه دکتر Griceارسال کردند.
محققان دریافتند که 80 درصد از زخم‌ها پناهگاهی برای قارچها هستند- خیلی بیشتر از برآوردهای قبلی- این آمار حاصل بررسی 284 نمونه‌ی مختلف بود.
فراوانترین قارچها Cladosporium herbarumبا حضور در 41 درصد از نمونه‌ها و پاتوژن انسانی کاندیدا آلبیکنس درمرتبه‌ی دوم با حضور در کمی بیش از یک پنجم از نمونه ها بودند.
هیچ گونه‌ای از قارچها به تنهایی علت بروز نتایج ضعیف نبودند، بلکه جوامع میکروبی متشکل از قارچها و باکتریها در زخم هایی با سرعت ترمیم پایین و یا با عوارضی مانند عفونت استخوان و قطع عضو مشاهده گردید. با این حال سطوح بالاتری از ascomycetesیا sac fungiدر نمونه گیری‌های اولیه با سوآب، با زمان طولانی‌تر ترمیم زخم (بیش از 8 هفته) ارتباط داشتند. این نکات می‌تواند به پزشکان در پیش بینی سریع مدت زمان ترمیم زخم، با استفاده از نمونه‌گیری اولیه با سوآب کمک کند.
دکتر Kalanزخم‌های مزمن دو بیمار را بطور دقیق‌تری بررسی کرد، او می خواست بداند آیا ثبات در جوامع میکروبی، سبب رشد بیوفیلم- که تصور می‌شود در بروز زخم‌های مزمن چرکی نقش دارد-، خواهد شد؟
او توانست قارچ C. albicansو باکتری Citrobacter freundiiرا از زخم‌های این دو بیمار که درنهایت بهبود یافتند و قارچ‌های Trichosporon asahiiو باکتری استافیلوکوکوس سیمولنس را از بیماری که زخم پای او در نهایت به قطع عضو انجامید، جدا کند. هنگامیکه او این جفت باکتری و قارچ را در یک محیط کشت در آزمایشگاه قرار داد، متوجه گردید هر دو این زوج باکتریها و قارچها تشکیل یک بیوفیلم مخلوط را می‌دهند.
دکتر Griceمی‌گوید: دکتر Kalanبه زیبایی نشان داد که تعامل قارچها با باکتریها پتانسیل تشکیل بیوفیلم را درون این گونه زخم‌ها دارند، شما نمی‌توانید درمان هدفمند و موثری را برای اینگونه زخم ها تجویز کنید اگر از این تعاملات مهم بی اطلاع باشید.
دکتر Kalanمی‌گوید: این مطالعه اولین گام در جهت درک بهتر زخم‌های مزمن و یافتن راههای بهتر برای درمان آنها است، در زخم‌های مزمن تعاملات چند میکروبی حاصل از جوامع باکتریایی و قارچی وجود دارد، بررسی این جوامع میکروبی و چگونگی تعامل آنها با یکدیگر و با سیستم ایمنی در تقویت ترمیم یا تاخیر در ترمیم بسیار مهم است.
منبع وسایت:
mBio, September 2016 DOI: 10.1128/mBio.01058-16
www.sciencedaily.com/releases/2016/09/160906103144.htm